Ten olbrzymi drapieżnik zamieszkuje wszystkie oceany w strefie tropikalnej i subtropikalnej, migruje w chłodniejszych miesiącach w kierunku równika. Najczęściej pływa na głębokości ok. 350 m, chociaż wpływa również na rafy, do lagun, zatok, estuariów, stwarzając zagrożenie dla ludzi. Jest odpowiedzialny za drugą co do wielkości liczbę ataków rekinów na ludzi.
Samice żarłacza tygrysiego są większe od samców, mogą mieć ponad 5 metrów długości i ważyć ponad 600 kilo. Grzbiet tego rekina jest niebieskawy albo zielonkawy, brzuch jasny – biały lub bladożółty. Stanowi to świetny kamuflaż podczas polowania. Płetwa grzbietowa tej ryby stanowi oś obrotową ciała. Na grzbiecie widnieje wzór przypominający umaszczenie tygrysa – stąd nazwa tego żarłacza. Wzór ten blaknie z wiekiem. Linia boczna rekina tygrysiego pozwala mu wyczuwać najmniejsze wibracje wody i polować nawet w ciemności. Zęby tej ryby zdolne są skruszyć skorupę żółwia. Gdy rekin je traci – odrastają.
Rekiny tygrysie są jajożyworodne. Młode wykluwają się i rozwijają w ciele matki – trwa to ponad rok. Nowonarodzone rekinki ważą 3-6 kilo. Ilość młodych w miocie to 10-80. Żarłacze dożywają 50 lat, a dojrzałość płciową zyskują między 2,3 a 3 metrami długości.
Żarłacze tygrysie są drapieżnikami, polują na wszelkiego rodzaju zwierzęta w swoim zasięgu. W swoich morderczych skłonnościach są do tego stopnia zaślepione, że potrafią pożreć beczki po ropie, fragmenty łodzi, opony i wszelkiego rodzaju śmieci, bo takie znajdowane są w ich żołądkach. Żarłacze tygrysie są bliskie zagrożenia, gdyż są poławiane sportowo, a także po to, by wyeliminować ryzyko dla ludzi. Również wątroba tych ryb ceniona jest ze względu na tłuszcz zawierający dużo witamin, gospodarczo wykorzystywane są także płetwy żarłacza tygrysiego.