Żarłacz galapagoski to gatunek rekina, występujący najczęściej wokół wysp oceanicznych, lubiący rafy koralowe. Zasiedla wszystkie oceany. Młode żarłacze galapagoskie trzymają się brzegów, aby uniknąć pożarcia przez dorosłe osobniki, dorosłe pływają na głębokości do 280 metrów, choć najczęściej spotkać je można między 30 a 180 m. Mięso żarłacza galapagoskiego jest uznawane za smaczne i z tego względu ryby te są chętnie poławiane. To, łącznie z powolnym przyrostem naturalnym tego gatunku powoduje, że populacje żarłacza galapagoskiego zmniejszają się i gatunek ten uznawany jest za bliski zagrożenia.
Ciało żarłacza galapagoskiego jest smukłe, opływowe, charakterystyczna dla tej ryby jest lekko zaokrąglona pierwsza płetwa grzbietowa. W silnych szczękach znajduje się po kilkanaście rzędów ostrych zębów. Żarłacz galapagoski osiąga długość 3 metrów.
Żarłacze galapagoskie najczęściej żerują przy dnie, żywią się rybami, w tym innymi rekinami i przedstawicielami swojego gatunku, ośmiornicami, kałamarnicami, pożerają też obiekty niejadalne. U wybrzeży Wysp Galapagos polują na legwany morskie i lwy morskie. Stanowią zagrożenie dla człowieka, łatwo atakują, trudno je odstraszyć, nie poleca się nurkowania w miejscach występowania tych ryb.
Żarłacze galapagoskie są żyworodne, samica rodzi raz na 2-3 lata 6-16 młodych, których wielkość to 61-80 centymetrów. Ciąża trwa około roku, okres godowy przypada na czas od stycznia do marca, przy czym samce są bardzo agresywne. Samice żarłacza galapagoskiego często całe życie mają na ciele blizny pozostałe po ranach zadanych im przez samce w trakcie kopulacji. Samice tego gatunku osiągają dojrzałość do rozrodu w wieku 6-8 lat, samce w wieku 7-9. Niektóre osobniki dożywają wieku ponad 24 lat.