Sandacz pospolity to drapieżna ryba z rodziny okoniowatych, największy przedstawiciel okoniokształtnych w Polsce. Sandacz pospolity żyje w jeziorach, zbiornikach zaporowych, średnich i dużych rzekach, wyrobiskach i w przybrzeżnych wodach Bałtyku. Występuje tam, gdzie jest małe pogłowie szczupaka, gdyż między tymi dwoma gatunkami istnieje konflikt jeśli chodzi o terytorium do żerowania. Zasięg występowania sandacza pospolitego to Europa z wyjątkiem północnej Skandynawii i Rosji, Półwyspu Bałkańskiego i Apenińskiego. Ryba ta ma duże znaczenie gospodarcze, hodowany w stawach rybnych. Żywi się małymi rybami, a także skorupiakami i żabami. W pogoni za zdobyczą osiąga prędkość 30 km/h.
Sandacz pospolity ma wydłużone ciało, płetwy grzbietowe oddalone od siebie. W otworze gębowym ostre zęby. Oczy sandacza są duże, opalizujące i świecą w ciemności. Grzbiet jest szarozielony lub szarobrązowy, boki zielonkawe w smugi lub plamy; brzuch sandacza pospolitego jest biały. Płetwy tej ryby są żółtawe. Osiąga około metra długości, czasem ponad i 10-15 kilogramów masy.
Sandacz pospolity jest samotnikiem, żeruje nocą, z dala od strefy przybrzeżnej. Jest wrażliwy na niedobór tlenu. Sandacze dobrze widzą w ciemności.
Okres tarła przypada na kwiecień- maj, samiec sandacza przygotowuje gniazdo, do którego samica składa ikrę; samiec pilnuje potem ziarenek ikry, których okres wylęgania trwa około tygodnia. Narybek żywi się planktonem, a wcześniej wylęgnięte larwy pożerają te później wylęgnięte. Samice osiagają dojrzałość płciową w wieku 3-5 lat, samce w wieku 3-4 lat.