Miętus pospolity jest zimnolubną rybą występującą głównie w wodach słodkich, ale również w morzach przy ujściach rzek. Jest rybą z rzędu dorszokształtnych. Występuje w północnej i środkowej Europie, północnej Azji i Ameryce Północnej. Żyje w czystych wodach, gdyż jest rybą o dużym zapotrzebowaniu na tlen. Lubi rzeki o bystrym nurcie, spotyka się miętusy także w potokach górskich i zbiornikach zaporowych oraz wodach słonych. Żeruje w miesiącach zimowych w nocy. Im „gorsza” pogoda, tym lepiej dla miętusa. W lecie zapada w letarg i chroni się w przydennych i przybrzeżnych kryjówkach. Jest rybą drapieżną. Młode miętusy zjadają robaki, larwy owadów i skorupiaki. Dorosłe chętnie jedzą ikrę, a także raki, płocie, kiełbie i jazgacze.
Miętus tym szybciej rośnie i tym jest większy, im zimniejszy klimat. W naszych warunkach mierzy przeciętnie 30-60 cm, a waży od 0,5 kg do 2 kilogramów. W rejonach północnych miętus pospolity może jednak osiągać nawet 20 kg wagi.
Charakterystyczne dla tego gatunku jest grzbietowo-brzuszne spłaszczenie przedniej części ciała i boczne spłaszczenie tylnej. Pysk jest szeroki, wyposażony w ostre zęby, na żuchwie znajduje się charakterystyczny pojedynczy, krótki wąsik. Długa płetwa grzbietowa łączy się z ogonową, która jest mała i okrągła. Płetwy piersiowe wyglądają jak „skrzydła”, natomiast brzuszna jest długa i też łączy się z ogonową. Miętus jest brązowy, oliwkowy lub żółto- brązowy z marmurkowym deseniem. Jego brzuch jest jasny. Młode miętusy są ciemne.
Tarło miętusy odbywają w grudniu, styczniu i lutym, gdy temperatura wody jest najniższa. Samica składa do 3 milionów jaj, które zaopatrzone są w kroplę tłuszczu, umożliwiającą ziarenkom ikry unoszenie się na wodzie. Na dnie osiadają larwy wielkości 6-7 mm. Miętusy gotowe są do tarła w 3-4 roku życia, samice później.