Liliowce to gromada zwierząt morskich, przypominających kwiaty – stąd ich nazwa. Należą do typu szkarłupni i jak wszystkie szkarłupnie mają pięciokrotną symetrię. System nerwowy liliowców jest prosty, zwierzęta te nie posiadają mózgów. Niektóre gatunki – zwłaszcza żyjące na dużych głębokościach – mają łodygi przyczepiające je do dna. Inne dryfują luzem w wodzie. Liliowce spotkać można na różnych głębokościach – od płytkich tropikalnych wód, takich jak Morze Czerwone, do głębokości nawet tysiąca metrów.
Liliowce składają się z łodygi, kielicha i ramion. Łodygę mają tylko gatunki przytwierdzone do dna i składa się ona z okrągłych, lub wielościennych segmentów. W kielichu znajdują się narządy ciała liliowca – między innymi otwór gębowy i obok niego odbyt. Ramion jest pięć albo (najczęściej) wielokrotność i pokryte są wydzieliną, do której przykleja się plankton – pożywienie liliowców. Ramiona służą do zagarniania pokarmu do otworu gębowego. Na ramionach znajdują się nóżki ambulakralne, pomagające w chwytaniu pokarmu. Liliowce mogą poruszać się po dnie morskim.
Te niesamowite zwierzęta są rozdzielnopłciowe, nie mają gonad, gamety są produkowane w kanalikach genitalnych. Sperma i jajeczka wydzielane są do wody, gdzie następuje zapłodnienie i powstają larwy, które stają się częścią planktonu. Po paru dniach larwy przytwierdzają się do dna morskiego. Nawet niektóre wolno pływające liliowce przechodzą przez tę fazę. Liliowce zdolne są do reprodukcji po 10-16 miesiącach.
Obecnie żyje w morzach około 600 gatunków liliowców, wymarłych jest około 5000 gatunków. Epoka świetności liliowców to okres średniego i późnego Paleozoiku. Istnieje wiele skamieniałości z fragmentami liliowców z tego okresu. Największe gatunki tych zwierząt miały 19 metrów. W morzach istniały całe łąki liliowców. Większość liliowców wyginęła w tzw. wymieraniu permskim. Obecnie żyjące liliowce należą do podgromady Articulata, która z nielicznych ocalałych osobników powstała w triasie.