Ta rybka z rodziny najeżkowatych zwana jest także najeżką, jeżówką lub po prostu diodonem. Żyje w strefie subtropikalnej i tropikalnej całego świata, także w Morzu Śródziemnym. Dorosłe diodony jeżyki lubią rafy koralowe i kamieniste, gdzie jest dużo kryjówek i załomów. Jest to gatunek dość rzadki, lecz niezwykle stary – najstarsze skamieniałości datują się z miocenu.
Najeżka to rybka średniej wielkości, dorastająca do 91 cm, choć przeciętne osobniki mierzą zwykle ok. 40 cm. Ciało jest wydłużone, z okrągłą głową, wyłupiastymi oczami i zwykle otwartym pyskiem, w którym na górze i na dole widnieje po jednej silnej szerokiej płytce zębowej. Skóra tej ryby jest gładka, łuski przekształcone są w kolce. Diodony żywią się twardymi bezkręgowcami, jak jeżowce, ślimaki i kraby. Aktywne są nocą, zwłaszcza w porze zachodu i wschodu słońca.
Diodony jeżyki pływają dość słabo, przed drapieżnikami chronią się w ten sposób, że nabierają wody lub powietrza do specjalnej przestrzeni między ciałem a skórą, nadymają się i najeżają kolce. Stają się praktycznie niemożliwe do połknięcia, choć zdarza się, że wielkie drapieżne ryby nie dają się odstraszyć. Diodony jeżyki produkują jednak silną toksynę, która dla wielu gatunków drapieżników jest trująca. Koniec końców przystosowanie tej ryby do ochrony przed drapieżnikami uznać należy za efektywne.
Najeżki to samotniki, wyjątek stanowi okres tarła. Jaja, larwy i młode osobniki (do 20 cm długości) są pelagiczne, czemu być może należy przypisywać niezwykle szerokie terytorialne rozpowszechnienie tej ryby, potem dorosłe ryby osiedlają się na rafach i w lagunach na głębokości 1-50 m.